Kalk Yiğidim

(YETMEDİ Mİ UYUDUĞUN?)

Sen damarda coşup, durmayan kansın.
Sen, vatan uğrunda çıkmayan cansın.
Sen, Fatih Sultan’sın, Süleyman Han’sın,

Sen, cömert anadan doğan kahraman,
Kalk yiğidim artık, silkin de uyan!

Sen, eşi bulunmaz misafirperver.
Sen, atın sırtında doğan cengâver.
Sen, “Hakkın Kılıcı”, mukaddes asker.

Sen, Türklük bedeni dopdolu iman,
Kalk yiğidim artık, silkin de uyan!

Sen, gittiğin yeri boğdun eserle.
Sen, arzı onardın, çekiç, keserle.
Sen, göğü yırtmıştın, minarelerle.

Sen, Mehmet Ağa’sın, sen Koca Sinan;
Kalk yiğidim artık silkin de uyan!

Sen kılıç çalmazsın, dilense aman.
Sen zulüme karşı durdun her zaman.
Sen kolu zincirli olmadın bir an.

Sen, hep buram, buram hürriyet kokan,
Kalk yiğidim artık silkin de uyan!

Sen, ersin sözünde bulunmaz yalan.
Sen, feyiz ve gücün maziden alan.
Sen, törene sadık, bağlanıp kalan.

Sen hep öylece kal, yıkılsa dört yan,
Kalk yiğidim artık silkin de uyan!

Sen dize getirdin, gelmedin dize.
Sen gemi yürüttün, dağdan denize.
Sen dağı delerek çıkmıştın düze,

Sen taşa, toprağa yazılan destan,
Kalk yiğidim artık silkin de uyan!